نشود فاش کسی آنچه میان من وتست

تا اشارات نظر نامه رسان من و تست

گوش کن،با لب خاموش سخن می گویم

پاسخم گو به نگاهی که زبان من و تست

روزگاری شد وکس مرد ره عشق ندید

حالیا چشم جهانی نگران من و تست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش،ارنه

ای بسا باغ و بهاران که خزان من و تست

این همه قصۀ فردوس و تمنای بهشت

گفتگویی و خیالی ز جهان من وتست

نقش ما گوننگارند به دیباچۀ عقل

هر کجا نامۀ عشق است،نشان من و تست

سایه! زآتشکدۀ ماست فروغ مه و مهر

وه از این آتش روشن که به جان من و تست