الهي سوگند به بلندي درخت چنار و به ترشي رب انار ترحمي بنما بر اين بنده بي بخار بي کارو بي عار که دمارش را بر آورده روزگار. اي خالق مدرسه واي به وجود آورنده فرمول هاي حساب و هندسه اي خداي عزيزم بيزارم از اين نيمکت و ميزم دانش آموزي سحر خيزم که هر روز صبح زود ساعت 10 از خواب برميخيزم وروز هاي شنبه تا پنجشنبه اغلب از مدرسه مي گريزم که من انساني نحيفم و در کلاس درس بسيار ضعيفم اگر چه نزد معلم و دانش آموزان خيلي خوار و خفيفم ولي خارج از مدرسه به هرکاري حريفم اي خالق شهرستان هاي کرمان ويزد ورشت نمره انضباط مرا داده اند هشت ديگر به چه اميدي مي توان سر کلاس درس نشست؟ آن جا که معلم هم نميکند گذشت چه کنم اگر سر نگذارم به کوه و به دشت؟ الهي مي داني که من کيستم هر چند که دانش آموزي فعال ودرس خوان نيستم ولي چه قدر عاشق نمره بيستم. پروردگارا سال گذشته هنگام امتحان خواستم تقلب کنم معلم از راه رسيد رنگ از رخسارم پريد برگه امتحاني ام را گرفت وکشيد وآن را از هم دريد وچنان کشيده اي به صورتم کشيد که برق سه فاز از چشمم پريد وصدايش را مادرم در خانه شنيد. اي خالق آموزگار و اي سازنده مداد و خط کش و پرگار آن چنان هدايتم کن تا اين معني را بدانم که اگر معلم خودش درس را ميداند پس چرا از من ميپرسد و اگر نميداند چرا از ديگران و آن ها ميدانند نميپرسد؟ اي آفريدگار خودکار بيک سوگند به کتاب هاي شيمي و فيزيک و فرمول اسيد اتانوئيک که مشتاقم به يک دست لباس شيک و از خوراکي ها آرزومندم به خوردن قيمه با ته ديگ ولي اگر نبود راضي ام به يکي دو سيخ شيشليک. الهي از مدرسه بسيار دلتنگ ام و در کلاس درس هميشه منگم و با دو ابر قدرت شرق و غرب يعني بابا و معلم هميشه در جنگ ام ولي در ساعت تفريح بسيار زرنگ ام دروغ چرا؟ حقيقت آن است که در يک کلام براي خانه و مدرسه بسيار مايه ننگم.